آيت الله سعيدي علاقه و ارادت خاصي نسبت به حضرت امام خميني (ره) داشت. درباره امام (ره) گفته بود: به خدا سوگند اگر مرا بكشيد و خونم را بر زمين بريزيد، در هر قطره خونم نام مقدس خميني را خواهيد يافت.
نويد شاهد: شهيد آيت الله \’سيد محمد رضا سعيدي\’ از طلايه داران جهاد و شهادت در جريان انقلاب اسلامي بود كه پس از روشنگري ها و مجاهدت هاي فراوان ، توسط رژيم پهلوي به طرز فجيعي شكنجه شد و به شهادت رسيد.
آيت الله سعيدي ؛ نخستين روحاني شهيد نهضت امام خميني (ره)
** زندگي و تحصيل
در دوران كودكي مادرش را از دست داد و تحت نظر پدر مشغول به تحصيل شد. ادبيات عرب را در مشهد آموخت و از دروس فقه و اصول معارف استادان بزرگي چون حاج شيخ كاظم دامغاني، مرحوم حاج شيخ هاشم قزويني و حاج شيخ مجتبي قزويني استفاده كرد.
به خاطر استعداد سرشاري كه داشت و زحمات فراواني كه تحمل كرد مدارج و مراحل علمي را با سرعت پيمود.
پس از ازدواج براي طي مراحل بعدي علوم اسلامي عازم حوزه علميه قم شد و در آن شهر در محضر آيت الله العظمي امام خميني (ره) حاضر شد و سرانجام با زحمات طاقت فرسا و تلاشهاي پيگير به مرحلة عظيم استنباط و اجتهاد رسيد.
آيت الله سعيدي ضمن ادامه تحصيل و تدريس طلاب به مسافرت هاي تبليغي نيز مي رفت و همان روزها يكبار در آبادان به خاطر سخنراني افشاگرانه و ضد رژيم به زندان افتاد اما در اثر تلاش آيت الله العظمي بروجردي (ره) از زندان آزاد شد.
** مبارزه
پس از آن ماجرا،گروهي از ايرانيان مقيم كويت براي تبليغ اسلام،خواستار عالم صالح و مبلغ توانايي شدند. اين ماموريت و رسالت به آيت الله سعيدي واگذار شد. با فرا رسيدن سال 1341 و شكل گيري نهضت روحانيت، ايشان به همراه بسياري ديگر از روحانيان، به گرد شمع وجود حضرت امام خميني (ره) پروانهوار به گردش در آمدند و در راه نيل به اهداف متعالي آن پيشواي بزرگ، از فداي جان دريغ نورزيدند. پس از آنكه حركت روحانيت رشد يافت و در رأس همه، سخنان و اعلاميه هاي حضرت امام (ره) در همه جا شور و هيجان و قيام و انقلاب به وجود آورد، رژيم شاه به ناچار آن مرجع و رهبر عظيمالشان را دستگير نمود و در پادگان عشرت آباد، تحت نظر گرفت. پس از اين واقعه، شاگردان امام راحل حوزههاي درسي را تعطيل كردند و در منزل مراجع تحصن اختيار كردند. اين تجمع با سخنراني ها و مشورت ها منجر به اتخاذ تصميمي از جانب علما و فضلا و مراجع تقليد قم و ساير شهرستانها مبني بر هجرت به سوي تهران و اعتراض همه جانبه عليه دستگيري حضرت امام شد و در سايه همين اتخاذ و تصميم راسخ بود كه رژيم شاه به هراس افتاد و پس از مدتي امام خميني (ره)را آزاد ساخت.