وقتی پیامبر از حضرت علی به عنوان جان و نفس خودش تعبیر می کند، معنایش چه می تواند باشد جز اینکه برتری او را پس از خودش بر تمام امت بلکه همه مردم عالم ثابت کند و با این کار مهر تأییدی بر رهبری او پس از خودش زده باشد؟ حضرت علی به منزله نَفْس رسول خداست و نفس از وجود انسان جدایی ناپذیر است. وقتی می گویی یک چیز، جان و نفس توست، یعنی تو و آن چیز، یکی هستید،نمی شود بین شما جدایی انداخت. پیامبر و حضرت علی هم یکی هستند و تمام ویژگی های بارز یک انسان کامل که در پیامبر هست در حضرت علی هم هست و تنها اوست که می تواند لایق هدایت و رهبری مردم پس از رسول خدا باشد و این سند، مهر تایید دوباره ای ایست بر غدیر علی.

اولین پاسدار غیور غدیر و مدافع حریم ولایت علوی، وجود مبارک حضرت صدیقه کبری فاطمه زهرا (س) است. تا جایی که وقتی از ایشان سوال می کنند که آیا رسول خدا(ص) در زمان حیاتش به امامت علی(ع) تصریح کرده است؟ ایشان می فرمایند: شگفتا آیا روز عید غدیر خم را فراموش کرده اید؟ سائل عرض کرد: غدیر خم را می دانم ولی می خواهم بدانم رسول خدا (ص) در این باره به شما چه گفت. حضرت فرمود: خدا گواه است که رسول خدا به من فرمود علی  (ع) بهترین کسی است که در میان شما به یادگار می گذارم و او پس از من امام و خلیفه است و دو فرزندم ( حسن و حسین ) و نُه نفر از فرزندان امام حسین (ع) امامان نیکوکارند. اگر از آنان پیروی کنید هدایت می شوید و اگر با آنان مخالفت ورزید تا قیامت گرفتار اختلاف خواهید بود.

برگرفته از کتاب عید ولایت از آیت الله جوادی آملی

غدیر، نه برکه آبی در بیابان، بلکه دریایی از باور و بصیرت، در کویر حیرت و هامون ضلالت است. تا کام جانها از آن سیراب شود.

غدیر، حلقه میانی رسالت و امامت است؛ از سویی به بعثت در حرا متصل می شود و از سویی دیگر به شهادت در کربلا پیوند می خورد.

دریای غدیر از ریزش آبشارگون وحی بر جان محمد(ص) لبریز است و قامت دین در زلال غدیر خم انعکاس می یابد.

غدیر علی (ع) همان حرای محمد(ص) است در جلوه ای پس از بیست و سه سال.

غیبت، دوران انتظار جوشش دوباره غدیر عاشورایی، در نینوای زمان است؛ در بستری از فرات ظهور و علقمه نور.

برگرفته از کتاب گنجینه غدیر به کوشش سیده مهاجر

در حدیثی از طریق زرارة بن اعین، از حضرت امام محمّد باقر «ع» نقل شده :الإمام الباقر «ع»: بنی الإسلام علی خمسة أشیاء، علی الصّلاة و الزّکاة و الحجّ و الصّوم و الولایة. قال زرارة: فقلت: و أیّ شی‏ء من ذلک أفضل؟ قال:الولایة، لأنّها مفتاحهنّ، و الوالی هو الدّلیل علیهنّ. امام باقر «ع»: دین اسلام بر پنج چیز، یعنی نماز و زکات و حج و روزه و ولایت، بنا شده است، زراره می‏گوید: پرسیدم: کدامیک از اینها بالاتر است؟ فرمود: ولایت، زیرا ولایت کلید آنهاست، و «والی»، راهنمون مردم است به برپاداری آنها.

هدف از قربانی

قرآن، هدف و انگیزه قربانی کردن را نشان دادن میزان «تقوا» می‌داند. در واقع خداوند به گوشت و خون قربانی، نیازی ندارد؛ بلکه می‌خواهد ایمان و تقوای مردم را سنجش کند: والبدن جعلناها لکم من شعائر الله لن ینال الله لحو مها و لا دمائها و لکن یناله التقوی منکم براساس این آیه، آنچه از قربانی به طرف خدا می‌رود، روح کردار و جان عمل است (تقوا). این هدف نهایی مناسک، رسیدن به مدارج بالای تقوا و وارستگی است. بر اساس دیدگاهی: حکمت انجام قربانی، تقرب و تعالی قربانی کننده و تقوای او به سوی خداوند است؛ زیرا آنچه به خداوند می‌رسد، باطن و روح عمل (تقوا) است بنابراین قربانی آن گاه مقبول است که با تقوا انجام گیرد و روح این عمل، به تقوا باشد البته خداوند عملی را می‌پذیرد که همه شئون عامل آن _خواه در این عمل، خواه در اعمال دیگر_ بر پایه تقوا تنظیم شده باشد انما یتقبل الله من المتقین. آیت الله جوادی آملی،جرعه‌ای از صهبای حج، ص۲۲۷.

حرف دل

پس قربانی با هدف تقوایش، همان قربانی کردن هوای نفس است که باعث می شود بنده در بندگیش از بند مال، فرزند، جاه و…خود را رها کند و با قربانی به خالق بی همتایش تقرب پیدا کند.

اولین گام من عرف نفسه فقد عرف ربه

تعریف معرفت نفس:

«معرفت نفس» یعنی خود شناسی، خود شناسی اخلاقی بدان معناست که انسان به تامل درباره خود بپردازد و صفات، استعدادها و ملکات مثبت و منفی خود را در قدم اول بشناسد و در قدم دوم به یک سازندگی اصولی دست بزند. مسلم است که انسان تا از شناخت صفات و ملکات خود غافل باشد، نمی­تواند به اصلاح خود بپردازد.

موانع شناخت نفس:

خود پسندی و وحشت از آشنایی، با نقصهای خود، خودپسندی موجب می­شود انسان تمام حالات و صفات خود را بپسندد و حاضر نشود عیوب خود را بپذیرد.

ایجاد شخصیت کاذب برای خود شخصیتی رویایی که با شخصیت حقیقی انسان فاصله بسیاری دارد. این امر موجب می­شود هر گاه عیبهای انسان آشکار گردد، شخص با هر لطایف الحیلی که ممکن است، مساله را برای خود توجیه کند تا شخصیت کاذبی که برای خود ساخته، درهم نشکند و آرامش ظاهری خود را از دست ندهد.

غفلت و  عدم توجه نسبت به نقص و کمال خود و شناخت و اصلاح معایب که رفاه زندگی، مقامات دنیوی، علم ظاهری و عواملی از این قبیل موجب پیدایش و تشدید این غفلت می­شوند.

ادامه »

دانلود صوت دعای عرفه مطیعی

دانلود صوت دعای عرفه ارضی

دانلود صوت دعای عرفه انصاریان

دانلود متن دعای عرفه همراه با ترجمه فارسی

جایگاه والای روز عرفه

جایگاه والای روز عرفه، در روایات معصومین علیهم السلام بیشتر نمود پیدا می کند که در زیر به نمونه هایی اشاره می شود.
1. برابری با ماه رمضان

ماه مبارک رمضان، ماه رحمت و مغفرت الهی است؛ چنان که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند: «… قَدْ اَقْبَلَ اِلَیْکُمْ شَهْرُ اللّهِ بِالْبَرَکَةِ وَالرَّحْمَةِ وَالْمَغْفِرَةِ؛ ماه خدا با برکت و رحمت و بخشش به سوی شما روی آورده است.» اگر کسی در ماه رمضان بخشیده نشد و یا این توفیق را پیدا نکرد که خود را در معرض مغفرت الهی قرار دهد، روز عرفه آن قدر عظمت دارد که بتواند جبران ماه رمضان بنماید. در آن روز اگر کسی به درگاه الهی روی آورد، مورد مغفرت خداوند قرار می گیرد.

امام صادق علیه السلام فرمودند: «مَنْ لَمْ یُغْفَرْ لَهُ فِی شَهْرِ رَمَضانَ لَمْ یُغْفَرْ لَهُ اِلی قابِلٍ اِلاَّ اَنْ یَشْهَدَ عَرَفَةَ؛ کسی که در ماه رمضان بخشیده نشود، تا سال آینده بخشیده نمی شود، مگر اینکه [روز] عرفه را درک کند.»

2. دعا و برآورده شدن حاجت

امام صادق علیه السلام در جای دیگری می فرمایند: «تَخَیَّرْ لِنَفْسِکَ مِنَ الدُّعاءِ ما اَحْبَبْتَ وَاجْتَهِدْ فَاِنَّهُ (یَوْمَ عَرَفَةَ) یَوْمُ دُعاءٍ وَمَسْأَلَةٍ؛ هر دعایی که دوست داری برای خود بخوان و [در دعا کردن[ بکوش که آن روز (روز عرفه) روز دعا و درخواست است.» و یقینا درخواستها استجابت را در پی دارد.

3. روز بخشش

ادامه »