موضوعات: "مناسبت ها" یا "مناسبت های قمری" یا "ربیع الاول" یا "رجب المرجب" یا "شهادت هادی النقی علیه السلام" یا "فضیلت رجب" یا "میلاد جوادالائمه علیه السلام" یا "میلاد امیرالمومنین علسه السلام" یا "جمادی الثانی" یا "میلاد فاطمه الزهرا سلام الله علیها" یا "شعبان" یا "فضیلت شعبان" یا "مناسبت های شمسی" یا "نوروز"
امام جواد (ع) فرمود: «اَلثِّقَةُ بِاللّهِ تَعالی ثَمَنٌ لِکلِّ غالٍ وَ سُلّم لِکلّ عالٍ»(1)؛ اعتماد به خدای متعال بهای هرچیز گران بهایی است و نردبان رسیدن به هرجا و مقام بلندی است. و فرمود: «عزّ المؤمن غناه عن النّاس»(2)؛عزّت مؤمن در بی نیازی او از مردم است. آری آن کسی که به خدا تکیه کند خداوند دست او را می گیرد، چنانکه حضرت فرمود: «کیفَ یضِیعُ مِنَ اللّهِ تَعالی کافِلُه وَ کیفَ ینجُو مِنَ اللّهِ تَعالی طالِبُهُ وَ مَنِ انقَطَعَ اِلی غَیرِ اللّهِ وَکلهُ اللّهُ اِلَیهِ…»(3)؛ چگونه به خود واگذارده می شود کسی که خدا را کفیل قرار داده است؟ و چگونه نجات می یابد کسی که خداوند در صدد (انتقام) اوست؟ کسی که به غیر خدا اعتماد کند خداوند او را به خودش وامی گذارد. این روایات که نظیر آن از اهلبیت (علیهم السلام) فراوان نقل شده است به ما می آموزد که سعادت و آرامش و نجات در این است که انسان به خداوند تکیه و اعتماد داشته باشد، و شقاوت و دلهره و اضطراب در این که انسان چشم امید به دیگران داشته باشد، به این نکته در آیات فراوانی از قرآن اشاره شده است از جمله می فرماید: «مَن یتَّقِ اللّهُ یجعَل لَهُ مَخرَجاً… وَ مَن یتَوَکل عَلی اللّهِ فَهُو حسبُهُ…»(4)؛ هر کسی تقوا پیشه کند - و رابطه او با خدا محکم باشد - پروردگار عالم (در بن بستها برای او راه فرار و چاره می آفریند) و از راهی که امید ندارد به او روزی می دهد، هر کسی به خدا تکیه و اعتماد کند خدا او را کفایت می کند.
1و 2. آیة اللّه حسین مظاهری، چهارده معصوم (کانون پرورش فکری جوانان، چاپ دوم)، ص 128 و ر ک منتهی الآمال، شیخ عباس قمی (چاپ قدیم)،ج 2، ص 228.
3. سید احمد موسوی مستنبط، القطره (مطبعة النعمان النجف، محرّم 1378)، ج 2، ص 334.
4. طلاق، 2 - 3.
عبدالعظیم بن عبدالله بن علی بن حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابی طالب ع ، صاحب کتاب «خطب امیرالمؤمنین» و «الیوم واللیلة»، مشهور به حضرت عبدالعظیم و شاه عبدالعظیم، از سادات حسنی و از بزرگان این خاندان، و مورد احترام امامان عصر خود و از راویان موثق است.
متأسفانه با همه جلالت قدر، زندگانی و حتی تاریخ ولادت و رحلت او به درستی روشن نیست. لیکن به موجب روایتی که از امام هادی ع در باب فضیلت زیارت او آمده، روشن می شود که پیش از شهادت این امام بزرگوار (254 ه* .ق.) درگذشته است و می توان گفت در آغاز دهه ششم از سده سوم هجری و در خلافت «المعتز» زندگانی را بدرود گفته است.
مؤلف کتاب «جنة النَّعیم» با آنکه نام زوجه آن جناب را هم نوشته[1]، متعرض تاریخ ولادت، سن و سال دقیق رحلت او نشده و تنها نویسد:
«پس باید وفات حضرت عبدالعظیم، اوایل 250 هجری، چند سال قبل از شهادت حضرت امام علی النقی ع باشد».[2]
از امامان بزرگوار، با امام جواد، امام هادی و امام عسکری علیهم السلام معاصر بوده است. امّا آیا محضر حضرت امام علی بن موسی ع را هم درک کرده و از او حدیثی شنیده است؟ مؤلف الذریعه در این باره نویسد:
«عصر امام رضا و امام جواد علیهماالسلام را درک نمود و ایمان خود را بر امام هادی ع عرضه کرد. و از برخی کتابها نقل است که وفات او در نیمه شوال سال 252 هجری است».[3]
ابن بابویه در «من لایحضره الفقیه[4]» در باب روزه یوم الشک، روایتی از او از امام رضا ع آورده و ذیل آن نوشته است: «مصنف کتاب گوید حدیثی است غریب و آن را جز از طریق عبدالعظیم حسنی نمی شناسم».
همچنین در تعلیقه شهید ثانی بر «خلاصه» آمده است که حضرت رضا ع بر زیارت او توصیه فرموده است.[5] لیکن عالم رجالی معاصر جناب آقای شوشتری نویسد:
«ظاهر این است که روایت حضرت رضا ع در وجوب بهشت برای زیارت فاطمه دختر موسی بن جعفر ع است، نه برای عبدالعظیم»[6].
سید استاد بزرگوار آیت الله خویی ره ، آنچه را که در کتاب «اختصاص» آمده است که امام هشتم به عبدالعظیم فرمود: «سلام مرا به اولیای من برسان»، به خاطر ارسال حدیث نامعتمد دانسته و نوشته اند: «متحصل از کلمات اصحاب ما این است که عبدالعظیم، رضا ع را ندیده است، تا چه رسد که در حیات آن امام درگذشته باشد».[7]
پس ظاهراً بلکه مطمئناً وی محضر امام هشتم را درک نکرده و مستقیماً از او روایتی نشنیده است.
به هرحال چون موضوعی که این جانب، تحقیق در آن را تعهد کرده ام حرمت این بزرگوار در دیده علما و ائمه اطهار است، بیش در این باره سخن را به درازا نمی کشانم.
سید عبدالعظیم حسنی چنانکه نوشتیم مورد احترام امامان عصر خویش بوده است و عالمان انساب و تذکره نویسان در طول زمان او را به جلالت قدر ستوده اند. و روایتها از او در کتابهای علمای شیعه آمده است؛ از جمله، روایتی که از ابوبصیر از امام صادق ع در بیان (الذین یستمعون القول فیتَّبعُون أحسنه) در کافی است.[8]
مقام او نزد ائمه اطهار
آنچه جلالت قدر این بزرگوار و امامزاده عالی مقدار را هر چه بیشتر آشکار می سازد، و عظمت مقام او را نشان می دهد، فرموده امام عصر اوست درباره اش و همین سخنان است که دانشمندان علم رجال را به تکریم او واداشته است.
دوستان عزيز سال 1398، سال رونق توليد بر همگي مبارك باد اميدوارم در راستاي منويات حضرت آقا حركت كنيم و شاهد موفقيت هاي پژوهشي - توليدي در حوزه هاي علميه خواهران باشيم.
خانمی که تا خود خورشید قامت داشته
در رشادت با ابالفضلش رقابت داشته
مادر باب الحوائج بوده و با این حساب
دامن او را گرفته هر که حاجت داشته
میرسد از والدین اخلاق فرزندان، ولی
این زن از اول به فرزندش شباهت داشته
اول از عباس او اذن حرم را خواسته
هر کسی در کربلا قصد زیارت داشته
با کلام نافذش در روضهها حاضر شده
در زمین کربلا هر چند غیبت داشته
تحت فرمانش کلام و تحت امرش واژهها
صحبتش با ابروی عباس نسبت داشته
فاطمیه رفته و آمادهی رفتن شده
فعاليتهاي انجام شده در مهر حسيني 1397
1- قرائت قرآن
2- قرائت پيام مدير محترم مركز مديريت حوزه هاي علميه خواهران
3- پخش كليپ از مقام معظم رهبري در رابطه با حوزه ها
4-سخنراني سركار خانم آشتياني با موضوع تبيين اهداف طلبگي
5-اهداي بسته ي فرهنگي به طلاب سال اول
6-پذيرايي و پخش نذري