عمار یک گلوی حق گوست، در جاهایی که دارد غبارآلود می شود و حق و باطل مشتبه و فضا فتنه گون است، اینجا عمار می خواهد تا حقایق را تبیین کند و صف بندی حق و باطل را مشخص کند.

پیوستن دو دریا
دو دریای آب” شیرین” و” شور” است، آنجا که می فرماید: و هُوَ الَّذِی مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ هذا عَذْبٌ فُراتٌ وَ هذا مِلْحٌ أُجاجٌ وَ جَعَلَ بَیْنَهُما بَرْزَخاً وَ حِجْراً مَحْجُورا او کسی است که دو دریا را در کنار هم قرار داد یکی گوارا و شیرین است و دیگری شور و تلخ، و در میان آنها برزخی قرار داد تا با هم مخلوط نشوند.

برخی از مفسران در تفسیر آیه فوق معتقدند: مقصود از «بحرین» فاطمه علیهاالسلام و علی علیه السلام است. «و بینهما برزخ» (محمدصلی الله علیه و آله) «یخرج منهما اللؤلؤ و المرجان،» الحسن و الحسین علیهماالسلام است.  پس منظور از دو دریایی که به هم وصل شدند، حضرت علی علیه السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها هستند و بین آنها نیز رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلم می باشد[2]. و در تفسیر آیه (یخرج منهما اللولو و المرجان ) گفته است: منظور از لولو و مرجان حسن و حسین است.چیزی که هست بـایـد دانـسـت کـه ایـن تـفـسـیـر، تـفسیر به باطن است نه این که بخواهد بفرماید: معنای بحرین و برزخ و لولو و مرجان است.[3] گفته اند: از تخصیصات و تشریفات آدمی یکی آن است که در نهاد وی دو بحر آفریده اند یکی بحر سر، دیگر بحر دل، این اشاره است به آیه مرج البحرین و بحرین این جا خوف و رجاست عامه مسلمانان را و بحر قبض و بسط خواص مؤمنان را و بحر هیبت و انس انبیاء و صدیقان را[4]

ازدواج ملکوتی فاطمه (س)
امام علی علیه السلام و حضرت زهرا سلام الله علیها شأن و قدر همدیگر را در زندگی می دانستند و به یکدیگر احترام می گذاشتند. برطبق آنچه که در سیمای روایات و أحادیث، از جریان خواستگاری حضرت علی(ع) از حضرت فاطمه(س) برجای مانده است، این جریان ریشه در آسمان داشته است. این ازدواج به امر خدا بوده و مراسم آن پیش از آن که در زمین انجام شود، در آسمان و جهان علیا انجام شده بود. محب طبری از رسول خدا(ص) روایت می کند که فرشته ای برایشان نازل شد و گفت: ای محمد! خداوند ترا سلام می رساند و می گوید: در ملأ أعلی دخترت را به ازدواج علی ابن ابیطالب(ع) درآوردم، پس تو هم او را در زمین به ازدواج علی (ع) درآور. ام سلمه می گوید: فاطمه(ع) بر همه زنان افتخار می نمود، زیرا اولین کسی بود که جبرائیل برای وی خطبه خواند. (طبری، بی تا: ص 32) و شیخ طوسی از جابربن عبدالله انصاری چنین روایت می کند: هنگامی که رسول خدا(ص) فاطمه(س) را به ازدواج علی(ع) درآورد، عده ای از مردم قریش نزد او آمدند و گفتند: دخترت را به مهریة اندکی به ازدواج پسر ابیطالب در آورده ای؟ پیامبر(ص) فرمود: من علی(ع) را به ازدواج فاطمه(س) در نیاوردم بلکه خدای عزّوجلّ در شبی که مرا به سدرة المنتهی (معراج) بالا برد، این ازدواج را صورت داد و درّ، جواهر و مرجان پخش نمود. فرشتگان شگفت زده شده و از آن گوهرها برگرفتند و با آن هدیه ها داده و بدان افتخار می کردند و می گفتند: این از فاطمه(س)، دختر محمد(ص) است.[5]

ادامه »