به گزارش خبرگزاری فارس، بسیاری از مردم روزه را به عنوان یک وظیفه دینی و شرعی خود میدانند، اما فقط تعداد کمی درباره فواید روزه بر سلامت آگاه هستند.
روزهداری اگر به درستی اجرا شود یک تمرین خوب است. روزه باعث حذف سموم بدن و کاهش قند و ذخایر چربی خون می شود.
روزه عادات غذا خوردن سالم را ترویج کرده و ایمنی بدن را نیز تقویت میکند. یک متخصص آفریقایی در این مقاله به 10 فایده بهداشتی روزه گرفتن اشاره می کند.
1. روزه سم زدایی میکند
غذاهای فرآوری شده حاوی مقدار زیادی از مواد افزودنی هستند. این مواد افزودنی ممکن است در بدن به مواد سمی تبدیل شوند. برخی از آنها تولید محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته را ترویج میکند.
بسیاری از این سموم به شکل چربی ذخیره میشوند. در زمان روزه گرفتن به ویژه زمانی که مدت آن طولانی تر شود، این چربیها میسوزند و سموم آزاد میشوند؛ کبد، کلیه و سایر ارگانها در بدن در سم زدایی نقش دارند.
2. روزه به دستگاه گوارش استراحت میدهد
در طول روزهداری، دستگاه گوارش استراحت میکند؛ عملکرد فیزیولوژیک طبیعی به ویژه در تولید ترشحات گوارشی ادامه مییابد اما میزان آن را کاهش میدهد.
روزه گرفتن به حفظ تعادل مایعات در بدن کمک میکند؛ تفکیک مواد غذایی در نرخهای ثابت روی میدهد.
در پی این الگوی تدریجی آزادسازی انرژی دنبال میشود. با این حال روزه داری تولید اسید معده را متوقف نمیکند؛ به همین دلیل به بیماران مبتلا به زخم معده توصیه میشود با احتیاط روزه بگیرند، برخی از کارشناسان معتقدند که این افراد نباید روزه بگیرند.
3. روزه پاسخ التهابی را برطرف میکند
برخی از مطالعات نشان میدهد که روزه داری بیماری های التهابی و آلرژی را بر طرف میکند.
از نمونههای بیماریهای التهابی می توان به ورم مفاصل، ورم مفاصل و آرتریت روماتوئید و بیماریهای پوستی مانند پسوریازیس اشاره کرد.
برخی از کارشناسان بر این باورند که روزه گرفتن ممکن است بیماریهای التهابی روده مانند «کولیت اولسراتیو» را نیز بهبود بخشد.
(کولیت اولسراتیو نوعی بیماری التهابی مزمن است که در آن مخاط معقد و روده بزرگ دچار التهاب و زخم یا اولسرهای کوچک میشود.)
4. روزه قند خون را کاهش میدهد
روزه گلوکز را تجزیه میکند به طوری که بدن میتواند انرژی کسب کند؛ روزه تولید انسولین که از پانکراس ترشح میشود را همچنین کاهش میدهد.
«گلوکاگون» به منظور تسهیل در تجزیه گلوکز تولید میشود؛ در نتیجه روزه منجر به کاهش قند خون میشود.
(گلوکاگون هورمونی است که هنگام افت غلظت گلوگز در خون از سلولهای آلفای جزایر لانگرهانس لوزالمعده ترشح میشود؛ عملکرد گلوکاگون برعکس انسولین موجب افزایش قند خون میشود.)
5. روزه تجزیه چربیها را افزایش میدهد
اولین پاسخ بدن به روزه گرفتن، شکستن گلوکز است. وقتی ذخایر گلوکزها تمام شد، کتوزها آغاز میشوند. این شکستن چربیها به آزاد شدن انرژی منتهی میشود. چربیهای ذخیره شده در کلیه و ماهیچهها برای آزاد شدن انرژی شکسته میشوند.
6. روزه فشارخون بالا را تعدیل میکند
روزه گرفتن یکی از روشهای غیر دارویی برای کاهش فشار خون است؛ روزه کمک می کند تا خطر ابتلا به «آترواسکلروز» کاهش یابد.
آترواسکلروز گرفتگی عروق توسط ذرات چربی است؛ در زمان روزه گلوکز و بعد از آن، ذخایر چربی برای تولید انرژی استفاده می شود.
میزان سوخت و ساز در طول روزه داری کاهش می یابد؛ هورمون ترس مانند «آدرنالین» و «نورآدرنالین» را همچنین کاهش می دهد.
روزه متابولیک ثابت را در حد کم حفظ می کند که آن از مزایای کاهش فشار خون است.
7. روزه کاهش وزن را ترویج میکند
روزه داری باعث کاهش وزن سریع است؛ ذخایر چربی در بدن را کاهش می دهد. با این حال روزه یک استراتژی خوب برای از دست دادن وزن نیست.
کاهش مصرف چربی و قند، و افزایش میوه و بقیه اقدامات برای رسیدن به کاهش وزن بهتر است.
8. روزه رژیم غذایی سالم را ترویج میکند
مشاهده شده است که روزه میل به مصرف غذاهای فرآوری شده را کاهش می دهد.
روزه همچنین میل به غذاهای طبیعی، به ویژه آب و میوه را ترویج میکند در واقع در این روش روزه شیوه زندگی سالم را رواج میدهد.
9. روزه ایمنی بدن را افزایش می دهد
زمانی که افراد روزه می گیرند ایمنی بدن با این عمل افزایش می یابد به این گونه که روزه سموم بدن را از بین می برد و در کاهش ذخیره چربی به بدن کمک می کند.
هنگامی که افراد در زمان شکستن روزه میوه می خورند، آنها ذخایر ضروری بدن از ویتامین ها و مواد معدنی را افزایش می دهند.
ویتامین A و E آنتی اکسیدان های خوبی هستند که به آسانی در میوه ها یافت می شوند، آنها به تقویت ایمنی بدن کمک می کنند.
10. روزه گرفتن به ترک اعتیاد کمک می کند
برخی از محققان معتقدند که روزه داری می تواند به معتادان در کاهش اشتیاق خود به نیکوتین، کافئین و سایر سوء مصرف مواد کمک کند.
اگر چه رژیم های مورد نیاز دیگر برای حل و فصل اعتیاد وجود دارد اما روزه می تواند در این امر نقش مهمی را ایفا کند.
نویسنده مقاله: دکتر بیودون آوسوسی
مترجم: مریم قره داغی