آنچه در زندگي استاد شهيد آيت الله مرتضي مطهري بيش از همه خودنمايي مي كند‏، اين است كه حيات پربركت ايشان همواره بر مدار ارزش ها و كرامت انساني چرخيد و ايشان همواره تمام سعي خود را براي شناساندن بهتر خدا، مكتب و دين اسلام براي ديگران به كار بستند و به هيچ بيگانه اي مجال تجاوز به ارزشهاي دين اسلام را ندادند، ايشان به عنوان يك معلم راستين در سنگر تعليم و تعلم قدم نهادند و در اين راه به قله هاي رفيع دست يافتند‎. ايشان شرافت و مرتبت را با شان خداوند و پيامبران در وجود خويش محقق ساختند و هدف متعالي خلقت؛ پيوند انسان به خداوند متعال (عبادت) را با همت بلند خويش جاري كردند؛ ايشان نگاه تركيبي به همه معارف بشري داشتند و تمامي تلاشهاي علمي و عملي خود را مقدمه اي براي عبادت خداوند متعال مي دانستند و همواره دينداري را در دستور كار داشتند و زماني كه به شهادت رسيدند، عبادت عملي و علمي خود را كامل كرده و به ديار باقي شتافتند تا معمار و معلم بزرگ انقلاب اسلامي، حضرت امام خميني (ره) همه آثارش را مفيد بدانند و بهره برداري از آنها را سفارش كنند…

استاد مرتضي مطهري نمونه كامل و راستين يك معلم انسان ساز است كه در تارك زمان درخشيده است و قله هاي بلندي را فتح ساخته و انسانهاي بزرگي را تربيت نموده و با تاليفات خود به هنر «معلمي» خود استمرار بخشيده است. چه نيكو است كه مقام و نقش معلم را از كلام اين استاد شهيد ناظر باشيم: معلم بايد نيروي فکري متعلم را پرورش دهد و او را به سوي استقلال رهنمون شود. بايد قوه ابتکار او را زنده کند؛« يعني در واقع، کار معلم آتش گيره دادن است. فرق است ميان تنوري که شما بخواهيد آتش از بيرون بياوريد و در آن بريزيد تا آن را داغ کنيد و تنوري که در آن هيزم و چوب جمع است و شما فقط آتش گيره از خارج مي آوريد و آن قدر زير اين چوب ها و هيزم ها قرار مي دهيد که اينها کم کم مشتعل شود.

ملّت عزیز ایران باید همّتشان این باشد که قوی بشوند. تنها راه در پیش پای ملّت ایران عبارت است از قوی شدن؛ باید تلاش کنیم قوی بشویم؛ ما از مذاکره هم ابائی نداریم؛ البتّه نه با آمریکا، با دیگران؛ امّا نه از موضع ضعف، از موضع قوّت، از موضع قدرت. ما بحمدالله دارای قدرتیم و به توفیق الهی قوی‌تر هم خواهیم شد. البتّه قدرت فقط قدرت نظامی نیست؛ قدرت، قدرت نظامی نیست؛ اقتصاد کشور باید قوی شود، وابستگی به نفت بایستی تمام بشود، نجات پیدا کنیم از وابستگی اقتصادمان به نفت؛ جهش علمی و فنّاوری باید ادامه پیدا کند؛ پشتوانه‌ی همه‌ی این‌ها هم حضور مردم عزیزمان در صحنه است. باید ملّت ایران و مسئولین کشور تلاششان برای قوی شدن کشور و قوی شدن ملّت باشد، با اتّحاد، با حضور، با صبر و استقامت و با کار سخت و پرهیز از تنبلی؛ این اگر]محقق [ شد، به توفیق الهی، به فضل الهی، ملّت ایران در آینده‌ی نه چندان دوری آنچنان خواهد شد که دشمنان حتّی جرئت تهدید هم پیدا نکنند.

از بیانات مقام معظم رهبری در نمازجمعه تهران/ 27 دیماه 1398

آن فریب‌خوردگانی که یک روزی فریاد زدند «نه غزّه، نه لبنان»، آن‌ها نه فقط جانشان را فدای ایران نکردند، حتّی حاضر نشدند راحتی خودشان و منافع خودشان را هم در راه کشور فدا کنند؛ آن کسانی که جانش را فدای ایران کردند باز همین شهید سلیمانی‌ها بودند؛ این‌ها بودند که در زمانی که نیاز به دفاع از کشور بود، جان خودشان را کف دست گرفتند و به میدان جنگ رفتند از کشور دفاع کردند، از ایران دفاع کردند؛ این‌ها هستند که میتوانند ادّعا بکنند که دفاع میکنند از امنیّت کشور، از امنیّت ملّت؛ همین فداکاری و اخلاص این‌ها است که در همه‌ی مراحل، این جور بوده. خب، با این نگاه، ما میتوانیم ملّت ایران را و معنویّات ملّت را و باطن ملّت را کشف کنیم. این کسانی که به خیابان آمدند، میلیون‌ها انسانی که در تهران و در قم و در کرمان و در خوزستان و [دیگر شهرها]آمدند زیر جنازه‌ی این عزیزان راه رفتند، و کسانی که از دور دیدند و اشک ریختند، و کسانی که در شهر‌های مختلف توانستند از دور برای این‌ها عزاداری بکنند ــ که واقعاً ده‌ها میلیون جمعیّتِ ملّتِ ما در این آزمون بزرگ شرکت کردند ــ میشود باطن این‌ها را، حقیقت این‌ها را تشخیص داد. ملّت از هر جناح و حزب، از هر مجموعه، از هر قوم، از هر خصوصیّت جغرافیایی، در این جهت مثل همند؛ طرف‌دار انقلابند، طرف‌دار حاکمیّت اسلامند، طرف‌دار ایستادگی در مقابل ظلمند، طرف‌دار «نه» گفتن به همه‌ی مطامع دولت‌های استکباری و استعماری‌اند.