گاهي اتفاق مي افتد مرد در خانه نقش زن را پيدا مي كند. زن حاكم مطلق مي شود و به مرد دستور مي دهد اين كار را بكن، آن كار را نكن. مرد هم دست بسته تسليم است. خب چنين مردي ديگر نمي تواند تكيه گاه زن باشد. زن يك تكيه گاه خوب را دوست مي دارد. گاهي اوقات از اين طرف، مرد چيزهايي را به زن تحميل مي كند، فرض كنيد كه تمام خريد و كار و سر و كله زدن با مراجعان با خانم است. چرا؟ چون من كار دارم، وقت ندارم. مبنا وقت نداشتن است! مي گويد: بايد بروم اداره، كارها را بايد آن خانم انجام دهد. يعني كارهاي بي جاذبه و سنگين براي زن؛ البته ممكن است چند صباحي سرگرمش كند، اما كار او نيست. در روايات داريم « المرأه ريحانه » زن گل است. حالا شما ببينيد، اگر مردي با يك گلي با خشونت و بي اعتنايي رفتار كند و پاس گل بودن او را ندارد، چه قدر ظالم و بد است. مثل تحميل كردن، زياده روي كردن، زياده خواهي كردن مردن از زن ها، توقعات بي جا و زيادي.
بيانات مقام معظم رهبري برگرفته از ماهنامه خانواده شاد، پيش شماره نهم.
