‏وقتی در زمستان 63 خداوند فرزند دختری به من عطا فرمود، نوزاد را که برای‏‎ ‎‏تشرف به خدمت امام بردم با تبسم و نشاط کم سابقه ای اذن دخول دادند و فرمودند:‏‎ ‎‏ «بچه خودتان است؟» عرض کردم: «بله» و بلافاصله دستشان را به علامت تحویل ‏‎ ‎‏کودک جلو آورده همزمان پرسیدند: «دختر است یا پسر؟» عرض کردم: «دختر است.» او‏‎ ‎‏را در آغوش گرفته و صورت به صورت او گذاشته و پیشانی او را بوسیدند و در این‏‎ ‎‏حال فرمودند: «دختر خیلی خوب است. دختر خیلی خوب است.» و در گوش او دعا‏‎ ‎‏خواندند. بعد از اسم او سؤال کردند. عرض کردم: «گذاشته ایم حضرتعالی انتخاب‏‎ ‎‏بفرمایید.» امام بدون تأمل سه بار فرمودند: «فاطمه خیلی خوب است.»

حجةالاسلام والمسلمین رحیمیان، در سایه آفتاب، ص 126 و 127.