به گزارش حوزه نیوز، آیت الله مصباح یزدی،  در مراسم آغاز هفته عقیدتی و سیاسی که در سپاه علی بن ابی طالب(ع) قم برگزار شد، اظهار داشت: انسان باید راه هایی که به وسیله آن بتواند به  خدا برسد را بشناسد و آن را درست بپیماید.

ایشان جهاد گران در راه خدا را انسان هایی معرفی کرد که در مسیر رسیدن به خدا قرار دارند، ادامه داد: جهاد، عاملی است که  به انسان لیاقت می دهد تا راه های رسیدن به خدا را بپیماید .

عضو خبرگان رهبری با تأکید بر این که جهاد، دارای عرصه های مختلفی است، گفت: ازجمله این عرصه ها، جهاد نظامی و اقتصادی است که در تاریخ اسلام و حتی پیش از آن نیز وجود داشته است و مسلمانان با حضور جهادی در عرصه نظامی خود را از حمله های آنها حفظ می کردند و با جهاد اقتصادی نیز خود را تقویت می ساختند.

*تاکید بر جهاد سیاسی

رییس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، جهاد سیاسی را از دیگر عرصه های جهادی برشمرد و خاطرنشان کرد: با پیچیده شدن روابط اجتماعی، جهاد های دیگری مطرح شد که ازجمله آن، جهاد سیاسی می باشد. در این عرصه، دشمن به توطئه هایی دست می زند تا با ایجاد فتنه هایی، نظامی اسلامی را تخریب سازد و لازم است با آن مقابله شود.

آیت الله مصباح یزدی، جهاد فرهنگی را یکی از مهم ترین جهاد های موجود در جامعه معرفی کرد وگفت: دراین جهاد، دشمن برای نابودی اسلامی و از بین بردن دستاوردهای آن وارد می شود که فعالیت آن در این عرصه، با تعابیری چون تهاجم فرهنگی، شبیخون فرهنگی، ناتوی فرهنگی و… مطرح می شود.

ایشان با بیان این که عرصه های جهادی در صدر اسلام و حتی در دوران قبل از آن نیز وجود داشته است، خاطرنشان کرد: البته عرصه های جهاد سیاسی و فرهنگی در جامعه امروزی، دارای ابعاد گسترده ای شده و به صورت نظام مند و برنامه ریزی شده درحال اجرا است.

*ضرورت جهاد سایبری والکترونیکی

رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) افزود: البته امروزجهاد سایبری و الکترونیکی نیز عرصه ای جهادی برای ما باز کرده است که شاخه ای از جهاد فرهنگی است و نباید از آن غافل شویم.

آیت‌الله مصباح‌یزدی با بیان این که حضور یک فرد در تمامی عرصه های جهادی، شاید غیرممکن باشد، ادامه داد: شخصی که توانست در تمامی این عرصه های جهادی وارد شود و موفقیت به دست آورد، حضرت امام خمینی(ره) بودند که در عرصه های مختلفی به صورت جهادی وارد شدند و برای این حضور خالصانه، نام ایشان برای همیشه زنده است.

عضو خبرگان رهبری افزود: تدریس عرفان و فلسفه در حوزه، مبارزه با نحله های فرهنگی و تغییر فرهنگ بیگانه به فرهنگی اسلامی، تهذیب نفس و تربیت درست افرادی چون شهید مرتضی مطهری و…، از جمله عرصه هایی بود که حضرت امام(ره) به صورت جهادی در آن وارد شدند

*نام شهید مطهری زنده خواهد ماند

آیت‌الله مصباح‌یزدی شهید مطهری را الگویی برای همه افراد، به ویژه طلاب معرفی کرد وگفت: همان گونه که شهید اول و ثانی مخلصانه در عرصه ترویج آموزه های الهی تلاش کردند و امروز آثار آنها در حوزه ماندگار است، شهید مطهری نیز با حضوری خالصانه، آثاری به جای گذاشت که همواره زنده خواهد ماند.

یرگرفته از سایت تبیان

می رسد عید و دلها شاد و خرم

همه درفکر دیدارند با هم 

همه آماده اند سفره بچینند 

به فکر سفره های هفت سینند 

منم در سفره دارم هفت سین را 

ولی توام شده با داغ زهرا 

بود سین نخستین سیلی کین 

به روی مادرم با دست سنگین 

ببین بر سفره سین دومم را 

که سویی نیست در چشمان زهرا 

بگویم سین سوم تا بسوزی 

که مادر سوخت بین کینه توزی 

از این ماتم دل حیدر غمین است 

که سین چارمم سقط جنین است 

به روی سفره سین پنجم این است 

سر سجاده اش زینب حزین است 

شده سفره پر از اشک شبانه 

ششم سین مانده سوت و کور خانه 

چه گویم ای عزیز از سین آخر 

بود آن سینه ی مجروح مادر

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

باز سالی نو و آرزوی قلب و قلوب
باز مستی از عطر بهار و تمنای تحول حالمان به بهترین حال از مدبراللیل و النهار
باز دعای زنده شدن به دم مسیحایی باد بهاری و خرق جامه ی رخوت
رئوفا این بار طعم شهد عنایتت را با ظهور منجی موعود عجل الله تعالی فرجه شریف
در کام منتظرانش ابدی کن.

فرا رسیدن بهار طبیعت و نوروز بر همگان مبارک باد.

نوروز از نگاه شریعت

یا مقلب القلوب و الابصار یا مدبر اللیل و النهار یا محول الحول و الاحوال حول حالنا الى احسن الحال.

تمام قلوب و تمام ابصار و بصیرت ها در دست خداى تبارك و تعالى و ید قدرت اوست.

اوست كه تدبیر مى كند جهان را، لیل و نهار را، و اوست كه قلوب را متحول مى كند وبصیرت ها را روشن مى كند، و اوست كه حالات انسان را متحول مى كند و ما آن را در ملت عزیز خودمان در زن و مرد، در كوچك و بزرگ یافتیم. این تقلیب قلوب كه قلب ها رااز آمال دنیوى و از چیزهایى كه در طبیعت است بریده بشود و به حق تعالى پیوسته بشود و بصیرت ها روشن بشود و صلاح و فساد خودشان را به وسیله بصیرت بفهمند.»

عیدهاى اسلامى

در قرآن كریم مى خوانیم:

…اللهم ربنا انزل علینا مائده من السماء تكون لنا عیدا لاولنا و اخرنا و ایه منك و ارزقنا و انت خیر الرازقین خداوندا!، مائده اى از آسمان بر ما نازل فرما تابراى اولین و آخرین ما عید، و نشانه اى از جانب تو باشد و به ما روزى عنایت كن كه تو بهترین روزى دهنده هستى.» عید از ماده «عود» به معنى بازگشت گرفته شده و به گفته راغب اصفهانى به معنى بازگشت به وضعیت مطلوب گذشته است. و به روزهاى سرور و شادى نیز گفته مى شود.

در اسلام روزهایى، به نام عید اسلامى اعلام گردیده است كه مهمترین آنها عبارتنداز:

اول شوال; عید فطر، دهم ذیحجه; عید قربان، هیجدهم ذیحجه; عید غدیر، جمعه; عید محمد صلی الله علیه و آله و سلم چرا كه در هر یك به گونه اى بازگشت انسان به فطرت توحیدى اش مطرح است.

بنابراین: «عید نه جامه رنگارنگ پوشیدن است كه این عید كودكان است، نه شربت و شیرینى و غذاهاى متنوع خوردن، كه این عید شكمبارگان است، نه به سیاحت و تفرج بى محتوى پرداختن، كه این عید ولگردان است، نه بى بندو بارى و هرزگى و عیاشى كردن، كه این عید بوالهوسان است، نه قاه قاه خندیدین و همدیگر را به مسخره گرفتن و به بازى روز گذراندن، كه این عید غافلان است، نه تاب خوردن و سبزه رویاندن و سفره هفت سین چیدن و رنج پختن «سمنو» كشیدن، كه این عید خرافه پرستان است.

هیچ كدام از اینها مفهوم عید از دیدگاه اسلام نیست، كه عید اسلامى موفقیت درراه انجام وظیفه است. و تطهیر نفس و تصفیه جان و تمرین صبر و استقامت، چون عیدفطر پس از ماه مبارك رمضان.

و عید، گذشتن از امتیازات است. و رسیدن به هم آهنگى و شركت در وحدت بزرگ اسلامى، شكستن غرور و خودخواهى و ترك نازپروریها، سایه نشینى ها، مشتاقانه نداى حق را لبیك گفتن … و سرانجام خود را بازیافتن و به خدا رسیدن. چون عیدالضحى پس از دوران سازنده حج.

عید، چون قطره اى به دریاى جمع پیوستن است. و از انزوا به در آمدن، گسسته ها رابهم بستن و صف صف بهم پیوستن، پیوند خود را با خدا استوار كردن و دین خود را هرهفته تحكیم بخشیدن، همچون عید جمعه كه عید محمدصلی الله علیه و آله و سلم  است ».

برترین عید، روزى است كه خداوند متعال نعمتش را بر مسلمانان تمام كرد و اركان دین را محكم و استوار نمود، و رسالت را به امامت پیوست، و رهبر آینده مسلمانان را معرفى كرد، و فرزند كعبه را بر فراز منبر امامت نشاند، چون هیجدهم ذیحجه عیدغدیر خم.

آن گونه كه در روایات آمده است و بعضى از علماى بزرگوار فرمودند، و در گاهنامه تطبیقى سه هزار ساله به روشنى مشخص گردیده، آن روز، عید غدیر خم با اول فروردین سال دهم هجرى شمسى مطابق بوده است و عید نوروز نیز به بركت ولایت رنگ الهى به خود گرفت و در بین شیعیان و ایرانیان شهرت و دوام یافت.

ادامه »

 

 

آیت الله حاج شیخ مرتضی حائری(ره) در طول عمر مبارکشان بارها به حرم امام رضا(ع) مشرف شدند، بعد از فوت ایشان آیت الله مرعشی از زبانشان می‌شنود که گفتند: بعد از اینکه مرا در قبر گذاشتند امام رضا(ع) به دیدنم آمده و فرمودند: شیخ مرتضی 69 بار به زیارت ما آمده ای 69 بازدید طلب داری، این اولی آن است باز خواهم آمد.

وجود بارگاه ملکوتی امام رضا(ع) در ایران نعمتی است که خداوند بر ما ارزانی داشته، حرمی که سراسر نور و فیض و رحمت است، و قایی که دست نوازش بر سر زوارش می‌کشد. مکانی که به فرمایش امام باقر(ع) محل غفران و گشایش است.

امام باقر(ع)، ضمن روایتی در عیون اخبار الرضا(ع) از جدّش، امیرالمۆمنین(ع) نقل کرده است که پیامبر(ص) فرمود: پاره‌اى از پیکر من در خراسان دفن خواهد شد، هر گرفتارى که او را زیارت کند، خدا ناراحتى او را برطرف سازد و هر گنهکارى که به زیارت او رود، خداوند گناه او را ببخشد.

 

بدون شک عنایات امام رضا(ع) شامل همه زوارشان می‌شود اما در این بین هستند بزرگانی که به خاطر صفای باطن به شکلی ملموس‌تر این عنایات را در مورد خویش می‌یابند، همانطور که علامه طباطبایی(ره) می‎فرمودند:

 

«همه امامان علیهم السلام لطف دارند، اما لطف حضرت رضا علیه‎السلام محسوس است.» یا در بیان دیگری می‌فرمودند:

« همه امامان معصوم علیهم السلام رئوف هستند، اما رأفت حضرت امام رضا علیه السلام ظاهر است»

 

مرحوم یت الله بهاء الدینی(ره) اولین باری که مکاشفه برایشان حاصل می‌شود در حرم امام رضا(ع) است، و علامه طباطبایی(ره) به عنایتی از امام رضا(ع) تسبیح موجودات را شنوا شدند.

 

علامه حسن زاده ملی‌ در کتاب «عیون مسائل نفس» می‌نویسند: در عنفوان جوانى و آغاز درس زندگانى که در مسجد جامع مل، سرگرم به صرف و تهجد، عزمى راسخ و ارادتى ثابت داشتم؛ در رۆیاى مبارک سحرى به ارض اقدس رضوى تشرف حاصل کردم و به زیارت جمال دل راى ولى الله اعظم، ثامن الحجج، على بن موسى الرضا - علیه و على بائه و ابنائه لاف التحیة و الثناء- نائل شدم… عرض ادب کردم، بدون اینکه سخنى بگویم، امام که گاه به سرّ من بود و اشتیاق و التهاب و تشنگى مرا براى تحصیل آب حیات علم مى‌دانست فرمود: نزدیک بیا!

 

نزدیک رفتم و چشم به روى امام گشودم، دیدم آب دهانش را جمع کرد و بر لب آورد و به من اشارت فرمود که :بنوش، امام خم شد و من زبانم را در آوردم و با تمام حرص و ولع از کوثر دهانش آن آب حیات را بوسیدم و در همان حال به قلبم خطور کرد که امیرالمۆمنین على(ع) فرمود: پیغمبر اکرم(ص) آب دهانش را به لبش آورد و من آن را بخوردم که هزار در علم و از هر در هزار در دیگرى به روى من گشوده شد.

 

بزرگان دین همواره نسبت به نعمت وجود امام رضا(ع) در ایران، واقف و شکر گذار بوده‌ و از هیچ فرصتی برای زیارت ایشان فروگذار نبوده‌اند.

 

ادامه »

انسان در سفر و در طول مسیر و با دیدن آثار به جای مانده از پیشینیان، گذر زمان را حس کرده و با تمام وجود درک می‌کند دنیا سرایی است فانی که آدمی تنها مدت زمانی کوتاه در آن زندگی خواهد کرد و روزی ـ هم‌چون سایر اقوام و مردمان ـ به دیار باقی می‌رود.

مقدمه

عالمان و عارفان بزرگ دینی هر کدام به نوعی و بنا به طرز فکر و سلیقه خویش از سفر سخن گفته‌اند و همگی آن را برای تهذیب نفس و عبرت‌آموزی و تکامل فرد دانسته‌اند. با توجه به آنکه تعطیلات عید فرصتی مناسب برای سفر کردن می‌باشد بد نیست اندکی بیشتر با جایگاه و ارزش دینی آن آشنا شده و با آگاهی بیشتری بدان اقدام نماییم.

بررسی واژه

سفر واژه‌ای است عربی و در لغت به معنی بیرون شدن از شهر خود و به محلی دیگر رفتن، قطع مسافت و پیمودن راهی از محلی به محلی دور آمده است.

غزالی در وجه تسمیه سفر گفته است: «سفر را بدین سبب سفر می‌خوانند که پوشیده‌ها را کشف کند».[1]

اهمیت سفر

سفر از جمله موضوعاتی است که همه پرهیزکاران و اولیاءالله اهمیت آن را گوشزد کرده‌اند، از جمله در این‌باره از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) منقول است که:

«مسافرت کنید چه اگر در سفر نفع مالی عایدتان نشود از فوائد عقلی بهره مند خواهید شد».(مکارم الاخلاق ،ص124)

در دیوانی که به علی (علیه السلام) نسبت داده شده چنین آمده است:

«برای نیل به تعالی و ترقی، از وطن‌های خود دور شوید و مسافرت کنید که درسفر پنج فایده است:

1ـ سفر باعث تفریح و انساط روح است و اندوه و آزردگی ها را برطرف می کند.

2ـ مسافرت یکی از راه ‌های تحصیل درآمد و تامین معاش است.

3ـ مسافرت وسیله فراگرفتن علم و تجربه است.

4ـ مسافرت به انسان آداب زندگی می‌آموزد.

5ـ آدمی در سفر با افراد بافضیلت و خلیق برخورد می‌کند و با آنان دوست می‌شود». (منبع: مستدرک 2 ، ص22)

در کنار این تأکیدات بر این امر نیز اشاره می‌نمایند که سفر نمودن باید همراه با هدف و نیت خاصی صورت پذیرد و الا بی‌فایده خواهد بود:

رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در وصایای خود به علی (علیه السلام) فرموده‌اند: «سزاوار نیست انسان عاقل به سفر برود مگر برای سه منظور:

1- برای تجارت و تحصیل درآمد و اصلاح معاش

2- برای نیل به کمالات معنوی و تعالی روح و ذخیره ی معاد

3- برای تفریح و تفرّج و جلب لذایذ مباح». (منبع: وسائل، ج 3 ، ص177)

ادامه »

یکی از مسائلی که در میان طلاب به صورت مختلف و شیوه متفاوت مشاهده می شود مساله روش تبلیغ است. بسیاری از افرادی که برای تبلیغ راهی شهرها و روستاهای مختلف می شوند و قصد تبلیغ در محله ای را دارند، شیوه و روش مخصوصی در تبلیغ خود به کار می گیرند.

اگرچه برخی از این شیوه ها هدفمند نیست و مبلغ بدون اینکه بداند از چه شیوه ای دارد استفاده می کند، دوره تبلیغی خود را می گذراند اما باید به این نکته توجه کرد که دقت در این شیوه ها می تواند در جذب و شیوایی تبیلغ نقش مهمی را ایفا کند.

گروهی از مبلغین در سفرهای خود به اقامه نماز در مساجد و حداکثر صحبت و منبر در مکان های مقدس اکتفا می کنند. در مقابل دسته دیگری هستند که علاوه بر فعالیت های مذکور به کلاسداری در مدارس و فعالیت های فرهنگی در سطح شهر و یا حتی ارشاد چهره به چهره مردم پرداخته و فعالیت بیشتری در این زمینه دارند.

حال به راستی شیوه های تبلیغ دین خصوصا در زمان ما باید چگونه باشد؟ یا تبلیغ در عصر کنونی با اعصار گذشته متفاوت است؟ چه راهکارهایی برای بهبود روابط یک مبلغ با مردم وجود دارد؟

بحث و بررسی و پاسخ به سوالات فوق خود مجالی جداگانه و بحثی مبسوط می طلبد که باید به ن دقت بیشتری شود. خوشبختانه امروز ما شاهد تخصصی شدن رشته تبلیغ و ارائه راهکارهای علمی و تجربی در این زمینه هستیم که خود گام بزرگی در تغییر و تحول شیوه تبلیغی به شمار می رود.

اما اگر بخواهیم از زاویه اجتماعی به این بحث نگاه کنیم و از نظر روانشناسی ن را مورد بررسی قرار دهیم می توانیم تبلیغ چهره به چهره را یکی از موفقیت میز ترین شیوه ها و روش های تبلیغی لحاظ کنیم. در این باره به صورت اجمالی و گذرا به بخشی از سخنان مقام معظم رهبری در این رابطه اشاره خواهیم کرد.

یكى از چیزهائى كه به نظر من به شما كمك میكند، این چیزى است كه در مورد نبى مكرم، امیرالمۆمنین فرمود: «طبیب دوّار بطبّه قد احكم مراهمه و احمى مواسمه». نباید پشت میز و توى اتاق حبس شد. شكل ادارى پیدا كردنِ ما مجموعه‌ى روحانى و مجموعه‌ى خوند، به نفع ما نیست.

 هر مسئولیتى هم در هر جا داریم، این حالت طلبگى خودمان، حالت خوندى خودمان، حالت روحانى خودمان را - كه انس با مردم، رفتن میان مردم، گفتن به زبان مردم، شنیدن درددل مردم است - باید از دست ندهیم.

البته ما هر دو جورش را در بین روحانیون دیده‌ایم. كسانى بوده‌اند كه هیچ سمت رسمى و ادارى و اینها هم نداشتند، در عین حال رفتارشان با مردمى كه با نها مواجه بودند، مثل رفتار یك دم ادارى، خشك، بى‌انعطاف، بى‌توجه، بى‌محبت و بى‌لبخند بوده است. عكسش را هم دیده‌ایم. كسانى هم بوده‌اند كه مسئولیتهاى ادارى داشتند، اما در همان گوشه‌اى و ضلعى كه با مردم تماس پیدا میكردند، رفتار محبت‌میز، رفتار پدرانه، رفتار مشفقانه و دلسوزانه با مردم داشتند؛ این خوب است، این درست است. پس این هم یك مسئله است؛ یعنى حبس نشدن مجموعه در قالبهاى سازمانى.

ادامه »

ادامه »